_________________________________________________________________________________________________________________________________

.

.

.

یاد او در همه سال برایم کافیست
مستم از دوست، همین حال، برایم کافی ست

سوزِ دل، اشکِ روان، آهِ سحر، نالهٔ شب
رزق او، در همه ی سال، برایم کافی ست

بنده ی عشقم و از هر دو جهان آزادم
عشق، این داغ کهنسال، برایم کافی ست

تا که پرواز کنم تا حرم حضرت دوست
در نهایت دو غزل بال، برایم کافی ست

شاعرم، سهم من از حضرت آدم عشق است
این غزل های خوش اقبال، برایم کافی ست

از صدای سخن عشق ندیدم خوش تر
عاشقی، در همه احوال، برایم کافی ست

روز هجران و شب فرقت یار آخر شد
یار با ماست...همین فال برایم کافی ست

رضا اسماعیلی